Türk Dil Kurumu sözlüğünde “toplum yaşamında yasal düzenin aksamadan yürütülmesi, kişilerin korkusuzca yaşayabilmesi durumu”, Oxford sözlükte ise “tehlike ve tehditten uzak olma durumu” şeklinde tanımlanan güvenlik , insan ve toplum hayatının en önemli bileşenlerinden birisidir.
Güvenlik oldukça geniş bir kavramdır; bireysel, kurumsal, ulusal, bölgesel, uluslararası ve küresel boyutları bulunmaktadır. Güvenliği sağlanacak öznenin değişmesi güvenliğin sınırlarını ve içeriğini de belirler. İçeriği değiştikçe güvenliğin tanımı da bu içeriğe göre değişir.
Güvenlik, insanlık tarihi ile birlikte ortaya çıkan, insanın; doğa mücadelesinde, psikolojik yapısında, sosyal yaşamında, siyasal örgütlenmesinde, ekonomik faaliyetlerinde ve yaşamın diğer boyutlarında davranışlarını etkileyen bir kavramdır (Dedeoğlu, 2003:279).
Temel fizyolojik ihtiyaçlarını gideren insan, ilk olarak kesintisiz bir güvenli ve garantili yaşam tesis etmenin yollarını arar. Bu nedenle yerleşik hayata geçmede de devlet kurumunun ortaya çıkmasında da güvenlik gereksinmesi önemli rol oynar. Bu yüzden sık sık güven testlerine başvurulur insanın kendini güvende hissetmesi temel olarak en önemli hususlardan biridir devlet için.
Teknolojik açıdan bakacak olursak İletişim ve ulaşım teknolojilerinden yaşanan baş döndürücü değişim, internetin ve sosyal medyanın hayatın her alanındaki yerini ve önemini artırmaktadır. Kişisel verilerin dijital teknolojiler yardımıyla kaydedilmesi, depolanması ve işlenmesi ise var olan güvenlik risklerini daha da ciddi hâle getirmektedir. Bu durum, ağ güvenliğinin; özellikle de sosyal medya mecralarındaki güvenliğin önem kazanmasını da beraberinde getirmekte; siber suç, siber savaş, siber saldırı, siber casusluk, siber terörizm, siber güvenlik gibi güvenliğe ilişkin yeni kavramların literatüre girmesine neden olmaktadır.
En genel anlamıyla sosyal medya , “Web 2.0’ın ideolojik ve teknolojik temelleri üzerine inşa edilmiş, kullanıcı tarafından üretilen içeriğin değiş tokuşuna izin veren bir grup internet tabanlı uygulama” (Kaplan. & Haenlein, 2010: 61)