Stanford Üniversitesinden astrifizikçi Dan Wilkins, 800 milyon ışık yılı uzakta bir galaksinin merkezindeki süper kütleli kara delikten evrene yayılan X- ışınlarını izlerken ilginç bir model keşfetti bir dizi x-ışını parlamasını gözlemlerken Teleskobu beklenmedik bir şey kaydetti parlak ışınlardan çok daha küçük daha farklı renklerde ek X ışını parlamaları. Bu parlak yankılar teorik olarak karadeliğin arkasından yansıyan X ışınları ile tutarlı ancak kara delikler hakkında sahip olduğumuz temel anlayış bize bu ışığın geldiği yerin alışılmadık olduğunu söylüyor. Wilkins" bir kara deliğe giren Işık dışarı çıkamaz Bu yüzden Kara deliğin arkasındaki hiçbir şey göremiyor olmamız gerekli" diyor. Ancak Kara deliğin başka bir tuhaf özelliği bu gözlemi mümkün kılıyor. Wilkins " bunu görmemizin nedeni karadeliğin uzayı ışığı ve kendi etrafındaki manyetik alanları büküyor olması" diyerek açıklıyor. Bu durum Einstein'ın genel Görelilik Kuramı tarafından tahmin edilmiş ancak Şimdiye dek doğrulanamamıştı. Stanford ve SLAC'da fizik ve parçacık Fizik Profesörü olan Roger Blanford " 50 yıl önce astrofizikçiler bir karadeliğin yakınındaki manyetik alanın nasıl davranabileceği hakkında spekülasyonlar yapmaya başladıklarında, bir gün bunu doğrudan gözlemleme imkanı bulacakları ve Einstein'ın genel Görelilik teorisinin nasıl çalıştığını görebilecek tekniklere sahip olabileceğimiz konusunda hiçbir fikirleri yoktu" diyor.